KORT INTERMEZZO AAN HET COMO MEER. (MEI 2015)
Donderdag 14 mei 2015.
Behoorlijk vroeg de wagen ingeladen en via een stop bij fietsmaat Stefan omstreeks 6u richting zuiden vertrokken voor een korte fietstrip in "Bella Italia".
Op deze hemelvaartdag is het rustig rijden via Luxemburg en de Vogezen. De toppen van dit Franse middengebergte liggen mooi, en rijdend door de Rijnvallei zien we ook links van ons de pieken van het Zwarte Woud.
We moeten verder, want onze eindbestemming is Bosisio Parini , halfweg de SS639 tussen Como en Lecco.
Het is heerlijk vertoeven bij onze laatste stop net voorbij de Gottard tunnel. Ook hier in Zwitserland liggen de besneeuwde toppen mooi in de lentezon te schitteren en ik vergewis me er plotseling van dat ook deze streek (Andermatt) nog onontgonnen klimterrein is voor mezelf.
Rond de klok van 16u en na een zeer vlotte heenreis checken we in aan de balie van ons B&B hotel Parini op het pleintje van dit Lombardisch dorpje.
Morgen zijn de weersvoorspellingen niet super , daarom besluiten we een uurtje of twee later te vertrekken voor een korte rit van 44km, heen en terug naar de befaamde "Muro di Sormano" . Deze klim , die in feite 8,5km lang is en gemiddeld 7,5% is vooral bekend voor zijn laatste 1700 meter . Daar klautert de befaamde MUUR van Sormano 1700 meter lang omhoog aan 17% gemiddeld en maximum tot 27%. De aanloop tot in het dorpje Sormano is gemoedelijk. Door de smalle straten van het dorp trekt de klim aan tot 11%.
Een gezonde spanning brengt me tot aan de voet van de Muur , waar ik nog snel even stop om het bord dat de steile puist aangeeft te fotograferen.
Het is zwoel vanavond , tot bijna 30° , en de zweetdruppels staan al op mijn gezicht na de rustige aanloop. De feitelijke Muur begint met een afdaling , maar al snel zie ik de weg recht de hoogte ingaan. Die Hemelvaart mag je letterlijk nemen. Elke hoogtemeter staat op het asfalt , startend bij ongeveer 800m en eindigend net boven de 1100 meter.... De hartslag gaat de hoogte in (tot zelfs 186) en de spieren zijn al snel verzuurd. Ik ben helemaal alleen , in gevecht met mezelf. Trekkend en sleurend aan het stuur, stampend en trekkend op de pedalen. Vooral het middenstuk , tot net voorbij de 1000ste hoogtemeter is een verschrikking.... Ik haal maar net de bocht van dit helse stuk en recupeer even in de bocht (aan 13%!) om dan de finale aan te vatten. Deze klim vergt het uiterste , maar zonder afstappen haal ik de top. Niet slecht met als kleinste versnelling 34/28 !! Uithijgen dan maar , langer dan verwacht en supercontent dat ik het haalde. De hartslag ging nog tot 186 met een gemiddelde over het laatste stuk van 178. Het prachtige uitzicht over de omliggende toppen ziet er des te mooier uit ! Na een snelle afdaling (langs de grote weg weliswaar) komen we net voor de echte duisternis iets na 20u aan in ons hotel. Een douche , een Italiaanse pizza en heel veel voldoening zorgen voor een prima nachtrust. Wat een eerste dag .... Ciao !
Vrijdag 15 mei 2015.
De voorspelde wolken zijn op de afspraak wanneer we 's morgens aan het ontbijt zitten. Volgens alle weerberichten gaat het vandaag een ganse dag regenen.
Daarom plannen we een fiets rustdag en kuieren wat rond in onze thuisbasis Bosisio Parini en het nabije Pusiano meer.
In de namiddag bezoeken we de "Madonna del Ghisallo" . Een heilige wielerplaats en een tien jaar lange droom die eindelijk werkelijkheid wordt.
Deze , niet al te hoge en niet al te moeilijk te beklimmen pas, ligt midden tussen het Como en Lecco meer. Hij wordt elk jaar bereden in de Ronde Van Lombardije en is sinds 1949 de patroonheilige van de wielrenners. Niet verwonderlijk dat de wielergekke en katholieke Italianen deze plaats vereren.
In het mooie en bekende kerkje uit 1632 bevinden zich veel wieler relikwieën , zoals truien en fietsen van o.a. Coppi , Bartali , Fabio Casartelli en Merckx.
Het kerkje werd echter te klein om alle museum stukken te herbergen en in 2006 werd het "Museo del Ciclismo" naast de kapel geopend. Zeker een bezoekje waard. We kijken onze ogen uit naar alles wat hier tentoongesteld staat. Teveel om op te noemen , maar vooral de verzameling roze truien uit de Giro d'Italia is indrukwekkend. Het museum bezoek duurt enkele uren , maar is uitermate boeiend en prachtig.
Naast de kapel en het museum staan er buiten nog 3 borstbeelden van Italiaanse wielergoden: Bartali , Coppi en Binda. Daarnaast valt ook het prachtige monument op van de "zegevierende en gevallen renner". Langs de voorkant bekeken geeft dit een subliem uitzicht op de achterliggende bergen.
Ik voel me ontroerd op deze heilige wielerplaats.
Intussen begint het pas echt goed te regenen wanneer we met de wagen terug naar ons hotel rijden.
Morgen wordt een zomerdag voorspeld , dan gaan we terug de fiets op en ook de klim naar de Ghisallo staat op het programma.
Zaterdag 16 mei 2015.
Na een regenachtige nacht is alles opgeklaard deze ochtend en zal het een zomerdag worden van +20° in Noord Italië.
We laden onze fietsen in voor een autorit van iets meer dan een half uur naar de Oostzijde van het Lecco meer en rijden over de mooie Strada SS36 voorbij Lecco en verder noordwaarts richting Alpen. Hier zijn de bergen beduidend hoger dan de plaats waar ons hotel zich bevind. We logeren namelijk op de grens tussen bergen en vlakte richting Milaan.
In Bellano laden we de fietsen uit op een parking naast het Como meer. Van hieruit is het slechts 2km fietsen tot aan de voet van de 20km lange klim naar Alpe Guimello op 1535m hoogte. De grafiek geeft een stijgingspercentage aan van gemiddeld 6,6% en de eerste 12km zijn dan ook zeer gemoedelijk. De doorkijk uitzichten op de witte bergtoppen en het Como meer zijn ronduit indrukwekkend. De blauwe hemel maakt het plaatje compleet. Plotseling besef ik weer dat dit echt wel mijn ding is .
Ik passeer enkele bergdorpjes en na 14km , in Narro , gaat de weg linksop steil de hoogte in. Het percentage zal nu voor de laatste 6km schommelen tussen de 8 en de 10%. Bovendien wordt het smalle wegdek slecht en dat beloofd voor de afdaling straks. De finale wordt ingezet via enkele mooie haarspeldbochten en plotseling is daar het bord dat skioord Guimello aanduidt. Iets later kom ik aan de parking en de top van de klim. Nog wat hogerop bevindt zich de "Monte Croce di Muggio" , zoals de klim ook wel soms genoemd wordt, maar dit kruis is enkel via een wandelpad bereikbaar.
Mooie vergezichten richting Alpen zijn mijn deel.
In de afdaling is het uitkijken en constant bijremmen. De combinatie van een slecht en smal wegdek (putten!) is niet ideaal. Ik ben dan ook blij wanneer ik met pijnlijke polsen terug op de SS72 kom , de weg die aan de oostkant van het Como meer loopt.
We rijden na een korte eetpauze 4km verder door een niet al te lange , maar slecht verlichte tunnel richting Dervio. Daar start de klim naar de Monte Legnoncino door het Val Varrone. Aan de voet van de klim staat echter een bord dat aangeeft dat de klim naar de top nog niet open is .... of geeft dit aan dat het skioord gesloten is ? In ieder geval wagen we het erop. De klim heeft een gemiddelde stijging van 7,3km en loopt over 16km naar een hoogte van 1450 meter.
Ook deze keer zegt dat gemiddelde niet alles zo zal later blijken .....
Via een rustige weg kabbelt de klim de hoogte in met ook hier weer sublieme uitzichten op meer en bergen. 10km verderop in Tremenico moet ik linksop en blijven de stijgingspercentages aanvaardbaar en nergens hoger dan 8% .... Het wegdek is weer niet veel soeps . Net voorbij een drankgelegenheid volgt een haarspeldbocht en is het gedaan met lachen... De laatste 5km gaan door een bos en steil de hoogte in. Nergens komt de hellingsgraad nog onder de 10% en net voor het onoogelijke dorpje Roccoli-Lorla gaat de weg zelfs even naar de +15%. Even heb ik een "Muro di Sormano déja vu gevoel" , want opperste concentratie en inspanning is nodig ! Voorbij het dorp draait de weg steil linksop verder de hoogte in. Nog iets meer dan 1km afzien en dan is daar de top van de geasfalteerde route. Veel is er niet te zien , een parkeerplaats en een klein bergmeertje met uitzicht op de Alpen. Verder een onverharde bosweg die naar de top van de Legnoncino loopt.. De afdaling vergt wederom opperste concentratie. De smalle weg, de steile percentages en het slechte wegdek dat daarenboven hier en daar nog bezaaid ligt met steentjes noopt tot voorzichtigheid. Net voorbij het steilste stuk stoppen we even voor een ijsje om daarna volle vaart verder naar beneden te rijden. Terug in Bellano laden we de fietsen in en gaan met de wagen op weg naar de top van de Ghisallo. Oorspronkelijk was het de bedoeling om de Muro di Sormano en de Ghisallo te combineren in 1 rit , maar door de regen gisteren hebben we deze twee cols gesplitst.
Omstreeks 16u45 zijn we klaar om de afdaling aan te vatten naar Bellagio. In deze kleine stad komen het Como en Lecco meer samen en ligt deze pittoreske plaats als het ware tussen de twee "benen" van bovenvernoemde meren. Een super zomerzon is nog steeds aanwezig terwijl ik start aan de jachthaven van Bellagio. Nog snel enkele foto's nemen en daar ga ik op weg voor de historische fietsroute die de renners ook elk jaar doen naar het heiligdom boven op de pas.
Aan het rond punt net voorbij het centrum begint de klim naar de Madonna del Ghisallo echt. De volgende 4km gaat de percentage meter niet onder de 9% , en zelfs voor een kleine kilometer schommelen tussen de 12 en 14% . Ik klim vandaag echt sterk. Er zit nog steeds power in de benen, en dat na 2 stevige cols eerder op de dag. Het is echt genieten onderweg. De klim draait zich de hoogte in langs schitterende bochten , het weer en de gedachte van op heilige wielergrond te fietsen doen de rest. Ik word er zelfs even emotioneel van. In Guello is het zwaarste stuk voorbij. Wanneer ik rechts een mooie kapel passeer en iets later door de mooie typisch Italiaanse dorpskern rijd , gaat de weg zelfs iets naar beneden. Enkel voor de laatste 1,5km moet ik nog even recht op de trappers aan 8 a 9% . Omstreeks 18u ben ik terug op de top, mezelf afvragend of ook voor mij de klokken van de kapel zouden luiden zoals voor de renners in de Ronde Van Lombardije, helaas echter niet .... Rond dit tijdstip zijn de toeristen bijna weg op deze zaterdag, want het museum sluit zijn deuren omstreeks de klok van zes.
Nog even de tijd nemen om enkele mooie foto's te maken van deze heilige plaats , om dan moe maar tevreden met de wagen naar ons hotel te rijden.
Het was een historische fietsdag voor mezelf vandaag , goed voor 105 zalige kilometers en 3280 hoogtemeters. " MADONNA DEL GHISALLO , A DREAM BECOMES REALITY".
Zondag 17 mei 2015.
Onze derde en laatste dag brengt helemaal wat we ervan verwacht hadden. Zon en een zondag gevoel.
Wanneer we om 8u30 vertrekken voor een rondrit richting Zwitserland rijden er veel Italiaanse wielertoeristen rond langs de weg tussen Como en Lecco. Allemaal mooi ge-finetuned op hun blinkende Colnago's en Pinarello's en met blitse wielertruitjes. Het is mooi om naar te kijken. Voor wie nog denkt dat er in Vlaanderen op zondag veel fietsers zijn , die moeten op een lentedag eens rondrijden in Italië.....
Al snel verlaten we de drukkere SS639 voor het hinterland en zoeken de rustige wegen op die iets meer golvend zijn. Na 20km fietsen we door Como en langs de jachthaven aan de voet van het meer, mooie stad ! Even later rijden we langs de subliem mooie linkeroever van het Como meer tot in Cernobbio. Hier ligt de voet van de eerste col van de dag, de Monte Bisbino. De benen zijn goed gerecupereerd en klaar voor deze 15,5km lange klim. Door de smalle straten van het dorp slingert de weg zich omhoog met regelmatig zicht op de bergen en het Como meer. De weg wordt echter nog vrij druk bereden door Italianen die zich een weg banen naar boven op deze zondag voor een verpozing hogerop. Enkele fietsers zijn reeds aan de afdaling bezig.
Het is even schrikken wanneer we twee haarspeldbochten nemen die nog met kleine kasseien zijn geplaveid. Het is rechtblijven en doorzetten. Verderop slingert de weg (helaas) weer het bos in en wordt het rijden tot op de top. De klim gaat nergens boven de 10% en is dus vrij snel geklaard. Als beloning krijg ik een schitterend uitzicht over het meer van Varese en de witte bergtoppen van Zwitserland ! De afdaling is weer niet echt leuk. Inhouden en uitkijken is de boodschap. Smal en vrij druk bereden is de weg en hobbelig op vele plaatsen.
Beneden doen de polsen weer pijn en nemen we een korte pauze. Vanaf hier gaat het richting Zwitserland. Na een korte stop met een Italiaans ijsje rijden we de grens voorbij. De douanier heeft geen oog voor ons. Een stevige klim in Balerna is ons deel en even later duiken we naar de voet van de Monte Generoso. Deze Zwiterse klim is goed voor 10km aan 9% gemiddeld. Via een gemoedelijke en rustige aanloop gaat het eerst nog door mooie dorpen en groene grasvelden, om na een 5-tal kilometers terug een weg door het bos te vinden. Een beetje spijtig in deze mooie streek. De laatste 5km zijn fel aan iets meer dan 9% gemiddeld en nu wordt het toch afzien. Bijna op de top passeer ik een parking en daarnaast een grote ligweide waar Zwitsers en Italianen genieten van de warme zonnestralen op deze zondagnamiddag.
Dat genieten is er even niet bij voor mezelf , ik ben blij dat iets verder de top daar is , midden tussen de bomen.Veel is er niet te zien dus daal ik snel af. Ook nu weer op een smal wegdek , maar gelukkig goed geasfalteerd. Beneden in Mendrisio raak ik even de weg kwijt en moet ik goed kijken op de gps route om niet verloren te rijden. Hierdoor geniet ik wel van dit mooi Zwitsers dorp, waar zowel Eddy Merckx als Cadel Evans de regenboogtrui veroverden.
Na iets meer dan 80km fietsen is het warm en de drinkbussen zijn leeg . Er rest me nog 40km tot aan het hotel. Onderweg dien ik twee keer te stoppen om de drankvoorraad aan te vullen..... Wanneer ik Como voorbij ben , volgt er nog een korte maar stevige klim naar Tavernerio, tot zelfs 12% ...
De laatste 10km zijn eindelijk vlak en kan ik nog eens doortrekken naar 35km/u.
Na 126km fietsen en 2780 hoogtemeters arriveer ik rond 17u terug in Bosisio Parini, na een werkelijke Super Sunday !!
LA VITA E BELLA ! CIAO !
In totaal fietste ik op drie dagen 270km en 6990 hoogtemeters.
Gereden cols :
Colma di Sormano : 8,4km aan 7,5% gemiddeld.
Monte Croce di Muggio : 20km aan 6,6% gemiddeld.
Monte Legnoncino : 16,7km aan 7,3% gemiddeld.
Madonna del Ghisallo : 10,5km aan 5,3% gemiddeld.
Monte Bisbino : 14,8km aan 7,3% gemiddeld.
Monte Generoso (Zwitserland) : 9,9km aan 9% gemiddeld.
We verbleven in het "Parini Hotel " in Bosisio Parini . Goed hotel met enkel ontbijt.
Zeer vriendelijke eigenares die perfect Frans spreekt. Receptioniste spreekt Engels.
Eetgelegenheden aan zeer democratische prijzen in de buurt.
Goed gelegen hotel op plein in dorp, niet echt druk 's nachts.
GPX files kunnen verkregen worden op zeer eenvoudig verzoek via : [email protected]
FOTOREPORTAGE HIERONDER !!
Behoorlijk vroeg de wagen ingeladen en via een stop bij fietsmaat Stefan omstreeks 6u richting zuiden vertrokken voor een korte fietstrip in "Bella Italia".
Op deze hemelvaartdag is het rustig rijden via Luxemburg en de Vogezen. De toppen van dit Franse middengebergte liggen mooi, en rijdend door de Rijnvallei zien we ook links van ons de pieken van het Zwarte Woud.
We moeten verder, want onze eindbestemming is Bosisio Parini , halfweg de SS639 tussen Como en Lecco.
Het is heerlijk vertoeven bij onze laatste stop net voorbij de Gottard tunnel. Ook hier in Zwitserland liggen de besneeuwde toppen mooi in de lentezon te schitteren en ik vergewis me er plotseling van dat ook deze streek (Andermatt) nog onontgonnen klimterrein is voor mezelf.
Rond de klok van 16u en na een zeer vlotte heenreis checken we in aan de balie van ons B&B hotel Parini op het pleintje van dit Lombardisch dorpje.
Morgen zijn de weersvoorspellingen niet super , daarom besluiten we een uurtje of twee later te vertrekken voor een korte rit van 44km, heen en terug naar de befaamde "Muro di Sormano" . Deze klim , die in feite 8,5km lang is en gemiddeld 7,5% is vooral bekend voor zijn laatste 1700 meter . Daar klautert de befaamde MUUR van Sormano 1700 meter lang omhoog aan 17% gemiddeld en maximum tot 27%. De aanloop tot in het dorpje Sormano is gemoedelijk. Door de smalle straten van het dorp trekt de klim aan tot 11%.
Een gezonde spanning brengt me tot aan de voet van de Muur , waar ik nog snel even stop om het bord dat de steile puist aangeeft te fotograferen.
Het is zwoel vanavond , tot bijna 30° , en de zweetdruppels staan al op mijn gezicht na de rustige aanloop. De feitelijke Muur begint met een afdaling , maar al snel zie ik de weg recht de hoogte ingaan. Die Hemelvaart mag je letterlijk nemen. Elke hoogtemeter staat op het asfalt , startend bij ongeveer 800m en eindigend net boven de 1100 meter.... De hartslag gaat de hoogte in (tot zelfs 186) en de spieren zijn al snel verzuurd. Ik ben helemaal alleen , in gevecht met mezelf. Trekkend en sleurend aan het stuur, stampend en trekkend op de pedalen. Vooral het middenstuk , tot net voorbij de 1000ste hoogtemeter is een verschrikking.... Ik haal maar net de bocht van dit helse stuk en recupeer even in de bocht (aan 13%!) om dan de finale aan te vatten. Deze klim vergt het uiterste , maar zonder afstappen haal ik de top. Niet slecht met als kleinste versnelling 34/28 !! Uithijgen dan maar , langer dan verwacht en supercontent dat ik het haalde. De hartslag ging nog tot 186 met een gemiddelde over het laatste stuk van 178. Het prachtige uitzicht over de omliggende toppen ziet er des te mooier uit ! Na een snelle afdaling (langs de grote weg weliswaar) komen we net voor de echte duisternis iets na 20u aan in ons hotel. Een douche , een Italiaanse pizza en heel veel voldoening zorgen voor een prima nachtrust. Wat een eerste dag .... Ciao !
Vrijdag 15 mei 2015.
De voorspelde wolken zijn op de afspraak wanneer we 's morgens aan het ontbijt zitten. Volgens alle weerberichten gaat het vandaag een ganse dag regenen.
Daarom plannen we een fiets rustdag en kuieren wat rond in onze thuisbasis Bosisio Parini en het nabije Pusiano meer.
In de namiddag bezoeken we de "Madonna del Ghisallo" . Een heilige wielerplaats en een tien jaar lange droom die eindelijk werkelijkheid wordt.
Deze , niet al te hoge en niet al te moeilijk te beklimmen pas, ligt midden tussen het Como en Lecco meer. Hij wordt elk jaar bereden in de Ronde Van Lombardije en is sinds 1949 de patroonheilige van de wielrenners. Niet verwonderlijk dat de wielergekke en katholieke Italianen deze plaats vereren.
In het mooie en bekende kerkje uit 1632 bevinden zich veel wieler relikwieën , zoals truien en fietsen van o.a. Coppi , Bartali , Fabio Casartelli en Merckx.
Het kerkje werd echter te klein om alle museum stukken te herbergen en in 2006 werd het "Museo del Ciclismo" naast de kapel geopend. Zeker een bezoekje waard. We kijken onze ogen uit naar alles wat hier tentoongesteld staat. Teveel om op te noemen , maar vooral de verzameling roze truien uit de Giro d'Italia is indrukwekkend. Het museum bezoek duurt enkele uren , maar is uitermate boeiend en prachtig.
Naast de kapel en het museum staan er buiten nog 3 borstbeelden van Italiaanse wielergoden: Bartali , Coppi en Binda. Daarnaast valt ook het prachtige monument op van de "zegevierende en gevallen renner". Langs de voorkant bekeken geeft dit een subliem uitzicht op de achterliggende bergen.
Ik voel me ontroerd op deze heilige wielerplaats.
Intussen begint het pas echt goed te regenen wanneer we met de wagen terug naar ons hotel rijden.
Morgen wordt een zomerdag voorspeld , dan gaan we terug de fiets op en ook de klim naar de Ghisallo staat op het programma.
Zaterdag 16 mei 2015.
Na een regenachtige nacht is alles opgeklaard deze ochtend en zal het een zomerdag worden van +20° in Noord Italië.
We laden onze fietsen in voor een autorit van iets meer dan een half uur naar de Oostzijde van het Lecco meer en rijden over de mooie Strada SS36 voorbij Lecco en verder noordwaarts richting Alpen. Hier zijn de bergen beduidend hoger dan de plaats waar ons hotel zich bevind. We logeren namelijk op de grens tussen bergen en vlakte richting Milaan.
In Bellano laden we de fietsen uit op een parking naast het Como meer. Van hieruit is het slechts 2km fietsen tot aan de voet van de 20km lange klim naar Alpe Guimello op 1535m hoogte. De grafiek geeft een stijgingspercentage aan van gemiddeld 6,6% en de eerste 12km zijn dan ook zeer gemoedelijk. De doorkijk uitzichten op de witte bergtoppen en het Como meer zijn ronduit indrukwekkend. De blauwe hemel maakt het plaatje compleet. Plotseling besef ik weer dat dit echt wel mijn ding is .
Ik passeer enkele bergdorpjes en na 14km , in Narro , gaat de weg linksop steil de hoogte in. Het percentage zal nu voor de laatste 6km schommelen tussen de 8 en de 10%. Bovendien wordt het smalle wegdek slecht en dat beloofd voor de afdaling straks. De finale wordt ingezet via enkele mooie haarspeldbochten en plotseling is daar het bord dat skioord Guimello aanduidt. Iets later kom ik aan de parking en de top van de klim. Nog wat hogerop bevindt zich de "Monte Croce di Muggio" , zoals de klim ook wel soms genoemd wordt, maar dit kruis is enkel via een wandelpad bereikbaar.
Mooie vergezichten richting Alpen zijn mijn deel.
In de afdaling is het uitkijken en constant bijremmen. De combinatie van een slecht en smal wegdek (putten!) is niet ideaal. Ik ben dan ook blij wanneer ik met pijnlijke polsen terug op de SS72 kom , de weg die aan de oostkant van het Como meer loopt.
We rijden na een korte eetpauze 4km verder door een niet al te lange , maar slecht verlichte tunnel richting Dervio. Daar start de klim naar de Monte Legnoncino door het Val Varrone. Aan de voet van de klim staat echter een bord dat aangeeft dat de klim naar de top nog niet open is .... of geeft dit aan dat het skioord gesloten is ? In ieder geval wagen we het erop. De klim heeft een gemiddelde stijging van 7,3km en loopt over 16km naar een hoogte van 1450 meter.
Ook deze keer zegt dat gemiddelde niet alles zo zal later blijken .....
Via een rustige weg kabbelt de klim de hoogte in met ook hier weer sublieme uitzichten op meer en bergen. 10km verderop in Tremenico moet ik linksop en blijven de stijgingspercentages aanvaardbaar en nergens hoger dan 8% .... Het wegdek is weer niet veel soeps . Net voorbij een drankgelegenheid volgt een haarspeldbocht en is het gedaan met lachen... De laatste 5km gaan door een bos en steil de hoogte in. Nergens komt de hellingsgraad nog onder de 10% en net voor het onoogelijke dorpje Roccoli-Lorla gaat de weg zelfs even naar de +15%. Even heb ik een "Muro di Sormano déja vu gevoel" , want opperste concentratie en inspanning is nodig ! Voorbij het dorp draait de weg steil linksop verder de hoogte in. Nog iets meer dan 1km afzien en dan is daar de top van de geasfalteerde route. Veel is er niet te zien , een parkeerplaats en een klein bergmeertje met uitzicht op de Alpen. Verder een onverharde bosweg die naar de top van de Legnoncino loopt.. De afdaling vergt wederom opperste concentratie. De smalle weg, de steile percentages en het slechte wegdek dat daarenboven hier en daar nog bezaaid ligt met steentjes noopt tot voorzichtigheid. Net voorbij het steilste stuk stoppen we even voor een ijsje om daarna volle vaart verder naar beneden te rijden. Terug in Bellano laden we de fietsen in en gaan met de wagen op weg naar de top van de Ghisallo. Oorspronkelijk was het de bedoeling om de Muro di Sormano en de Ghisallo te combineren in 1 rit , maar door de regen gisteren hebben we deze twee cols gesplitst.
Omstreeks 16u45 zijn we klaar om de afdaling aan te vatten naar Bellagio. In deze kleine stad komen het Como en Lecco meer samen en ligt deze pittoreske plaats als het ware tussen de twee "benen" van bovenvernoemde meren. Een super zomerzon is nog steeds aanwezig terwijl ik start aan de jachthaven van Bellagio. Nog snel enkele foto's nemen en daar ga ik op weg voor de historische fietsroute die de renners ook elk jaar doen naar het heiligdom boven op de pas.
Aan het rond punt net voorbij het centrum begint de klim naar de Madonna del Ghisallo echt. De volgende 4km gaat de percentage meter niet onder de 9% , en zelfs voor een kleine kilometer schommelen tussen de 12 en 14% . Ik klim vandaag echt sterk. Er zit nog steeds power in de benen, en dat na 2 stevige cols eerder op de dag. Het is echt genieten onderweg. De klim draait zich de hoogte in langs schitterende bochten , het weer en de gedachte van op heilige wielergrond te fietsen doen de rest. Ik word er zelfs even emotioneel van. In Guello is het zwaarste stuk voorbij. Wanneer ik rechts een mooie kapel passeer en iets later door de mooie typisch Italiaanse dorpskern rijd , gaat de weg zelfs iets naar beneden. Enkel voor de laatste 1,5km moet ik nog even recht op de trappers aan 8 a 9% . Omstreeks 18u ben ik terug op de top, mezelf afvragend of ook voor mij de klokken van de kapel zouden luiden zoals voor de renners in de Ronde Van Lombardije, helaas echter niet .... Rond dit tijdstip zijn de toeristen bijna weg op deze zaterdag, want het museum sluit zijn deuren omstreeks de klok van zes.
Nog even de tijd nemen om enkele mooie foto's te maken van deze heilige plaats , om dan moe maar tevreden met de wagen naar ons hotel te rijden.
Het was een historische fietsdag voor mezelf vandaag , goed voor 105 zalige kilometers en 3280 hoogtemeters. " MADONNA DEL GHISALLO , A DREAM BECOMES REALITY".
Zondag 17 mei 2015.
Onze derde en laatste dag brengt helemaal wat we ervan verwacht hadden. Zon en een zondag gevoel.
Wanneer we om 8u30 vertrekken voor een rondrit richting Zwitserland rijden er veel Italiaanse wielertoeristen rond langs de weg tussen Como en Lecco. Allemaal mooi ge-finetuned op hun blinkende Colnago's en Pinarello's en met blitse wielertruitjes. Het is mooi om naar te kijken. Voor wie nog denkt dat er in Vlaanderen op zondag veel fietsers zijn , die moeten op een lentedag eens rondrijden in Italië.....
Al snel verlaten we de drukkere SS639 voor het hinterland en zoeken de rustige wegen op die iets meer golvend zijn. Na 20km fietsen we door Como en langs de jachthaven aan de voet van het meer, mooie stad ! Even later rijden we langs de subliem mooie linkeroever van het Como meer tot in Cernobbio. Hier ligt de voet van de eerste col van de dag, de Monte Bisbino. De benen zijn goed gerecupereerd en klaar voor deze 15,5km lange klim. Door de smalle straten van het dorp slingert de weg zich omhoog met regelmatig zicht op de bergen en het Como meer. De weg wordt echter nog vrij druk bereden door Italianen die zich een weg banen naar boven op deze zondag voor een verpozing hogerop. Enkele fietsers zijn reeds aan de afdaling bezig.
Het is even schrikken wanneer we twee haarspeldbochten nemen die nog met kleine kasseien zijn geplaveid. Het is rechtblijven en doorzetten. Verderop slingert de weg (helaas) weer het bos in en wordt het rijden tot op de top. De klim gaat nergens boven de 10% en is dus vrij snel geklaard. Als beloning krijg ik een schitterend uitzicht over het meer van Varese en de witte bergtoppen van Zwitserland ! De afdaling is weer niet echt leuk. Inhouden en uitkijken is de boodschap. Smal en vrij druk bereden is de weg en hobbelig op vele plaatsen.
Beneden doen de polsen weer pijn en nemen we een korte pauze. Vanaf hier gaat het richting Zwitserland. Na een korte stop met een Italiaans ijsje rijden we de grens voorbij. De douanier heeft geen oog voor ons. Een stevige klim in Balerna is ons deel en even later duiken we naar de voet van de Monte Generoso. Deze Zwiterse klim is goed voor 10km aan 9% gemiddeld. Via een gemoedelijke en rustige aanloop gaat het eerst nog door mooie dorpen en groene grasvelden, om na een 5-tal kilometers terug een weg door het bos te vinden. Een beetje spijtig in deze mooie streek. De laatste 5km zijn fel aan iets meer dan 9% gemiddeld en nu wordt het toch afzien. Bijna op de top passeer ik een parking en daarnaast een grote ligweide waar Zwitsers en Italianen genieten van de warme zonnestralen op deze zondagnamiddag.
Dat genieten is er even niet bij voor mezelf , ik ben blij dat iets verder de top daar is , midden tussen de bomen.Veel is er niet te zien dus daal ik snel af. Ook nu weer op een smal wegdek , maar gelukkig goed geasfalteerd. Beneden in Mendrisio raak ik even de weg kwijt en moet ik goed kijken op de gps route om niet verloren te rijden. Hierdoor geniet ik wel van dit mooi Zwitsers dorp, waar zowel Eddy Merckx als Cadel Evans de regenboogtrui veroverden.
Na iets meer dan 80km fietsen is het warm en de drinkbussen zijn leeg . Er rest me nog 40km tot aan het hotel. Onderweg dien ik twee keer te stoppen om de drankvoorraad aan te vullen..... Wanneer ik Como voorbij ben , volgt er nog een korte maar stevige klim naar Tavernerio, tot zelfs 12% ...
De laatste 10km zijn eindelijk vlak en kan ik nog eens doortrekken naar 35km/u.
Na 126km fietsen en 2780 hoogtemeters arriveer ik rond 17u terug in Bosisio Parini, na een werkelijke Super Sunday !!
LA VITA E BELLA ! CIAO !
In totaal fietste ik op drie dagen 270km en 6990 hoogtemeters.
Gereden cols :
Colma di Sormano : 8,4km aan 7,5% gemiddeld.
Monte Croce di Muggio : 20km aan 6,6% gemiddeld.
Monte Legnoncino : 16,7km aan 7,3% gemiddeld.
Madonna del Ghisallo : 10,5km aan 5,3% gemiddeld.
Monte Bisbino : 14,8km aan 7,3% gemiddeld.
Monte Generoso (Zwitserland) : 9,9km aan 9% gemiddeld.
We verbleven in het "Parini Hotel " in Bosisio Parini . Goed hotel met enkel ontbijt.
Zeer vriendelijke eigenares die perfect Frans spreekt. Receptioniste spreekt Engels.
Eetgelegenheden aan zeer democratische prijzen in de buurt.
Goed gelegen hotel op plein in dorp, niet echt druk 's nachts.
GPX files kunnen verkregen worden op zeer eenvoudig verzoek via : [email protected]
FOTOREPORTAGE HIERONDER !!