HOLA ! MALLORCA !
De Balearen : Menorca , Ibiza en Mallorca . Een eilandengroep ten oosten van het Spaanse vasteland. Ideale bestemming voor de lente- herfst en misschien ook wintermaanden. Van laatstgenoemd eiland " veel over horen vertellen". Jaarlijks duizenden fietsers ...... mmm... moesten we zelf toch eens gaan ervaren.
Hoe komt dit , vroeg ik me af ? Het antwoord is simpel: in tegenstelling tot andere Spaanse / Portugese eilanden fiets je op Mallorca ook relatief vlak , en de bergen zijn er nooit steiler dan 10%. Logisch toch dat dit zoneiland jaarlijks zoveel fiets (en andere) toeristen aantrekt.
We mochten het aan den lijve ondervinden de eerste week van mei 2016.
Naast mooie wandelingen, enkele zonuren aan het zwembad en overheerlijke koffie met cake huurde ik er ook twee dagen een racefiets bij Sport Bequi in Port d'Alcudia (zeer aan te raden zaak overigens).
Wees gerust: fietsenverhuurders in overvloed, maar best toch maar op voorhand via internet reserveren mochten er plannen zijn om te gaan fietsen in het hoogseizoen.
Reeds enkele maanden vooraf legde ik mijn tweewieler vast en die mocht er zijn : een Wilier GTR met een goeie Campagnolo groep erop. Heerlijke fiets .
Een huurwagen komt altijd van pas , zeker als de bergen iets verder liggen. Mijn vrouw volgt me wel eens en ook vandaag, dinsdag 3 mei zijn er plannen in die richting. Met de wagen zijn we al snel vanuit Alcudia in Inca, waar ik me klaar maak voor een rondje door het Tramuntana gebergte , dat zich uitstrekt aan de westzijde van Mallorca. Het gaat richting top van de Puig Major, de hoogste berg op het eiland (1432 meter). Helaas kan je niet tot op de top fietsen, want de laatste kilometers zijn militair domein. De top van de klim ligt daarom op 871 meter, net voor de tunnel en aan het meer van Cuber.
Bij de start in Inca is het topzomer en dat voelt goed aan. Tot einde april is er nog geen warmte geweest in de Lage Landen, de zon doet deugd. De weg gaat vlak tijdens het eerste stuk van deze 29km lange klim. In Selva moet ik voor het eerst wat hoogtemeters verwerken. Dit dorp ligt overigens prachtig tegen de bergwanden te blinken bij een blauwe hemel. Nadat ik Selva uitrijdt volgt er een korte afdaling en kan de eigenlijke klim echt beginnen. Door het bos fiets ik tussen tientallen andere lotgenoten, met de mooie bergwanden als surplus. Terwijl ik meerdere fietsers passeer , komen er ook veel tegenliggers . Een Zwitser volgt me en we slaan een praatje. Hij heeft reeds meerdere malen de klim naar de Puig Major gereden, maar nog nooit zoveel fietsers op één dag gezien op deze plaats. Het is druk op de route.
De weg wordt indrukwekkender en iets hoger steekt het blauwe water van de Middellandse Zee af tegen de grijze rotsmassa's. Mooie panorama's zijn mijn deel. De klim gaat gemoedelijk , tussen de 5 en 7%. Op de tussencol "de Sa Batalla" zit het terras overvol met fietsers . Ik daal weer even af en passeer een ander terras bij de afslag naar Sa Calobra. Hier moeten we straks naartoe , maar eerst verder de Puig Major op. Voorbij de militaire kazerne , en na de eerste tunnel en het prachtige bergmeer Gorg Blau komt het zwaarste gedeelte van deze eerste klim: een stuk aan bijna 10%. Tot aan de tweede tunnel blijft het bergop gaan , en wanneer ik de tunnel ten einde ben , wacht Carine me op met de wagen. Mijn 187ste BIG is bedwongen.
Een korte pauze en afdalen in de richting waar we van kwamen tot in Sa Calobra. Dit dorpje ligt aan de westkust en er is maar één weg naartoe. Dit is wel de mooiste route van het eiland. Ontelbare bochten door een buitenaards landschap , met de bekende "Nus de La Corbata" (de dasknoop) , een bocht die 360° doorloopt en " het oog van de naald" , een smalle doorgang door hoge okerkleurige rotsen. Tijdens de afdaling is het dan ook druk; fietsers, wagens , maar ook een zestal bussen kruisen we vooraleer Sa Calobra in zicht komt. Daar is enkel een grote parking en een stukje strand met een prachtig uitzicht. Hopelijk maakt de klim de te drukke afdaling goed.
Vlug rechtsomkeer met de fiets en we kunnen eraan beginnen. Het verkeer is geluwd en veel fietsers zijn er niet meer, gelukkig.
Al snel merk ik dat dit , naast de mooiste , ook de zwaarste klim op Mallorca is, gemiddeld iets meer dan 7% . Aan "het oog van de naald" stijgt de weg tot bijna 15%.... Opperste concentratie dus, want de doorgang is echt smal hier ! Daarna opent het panorama zich echt op de pasweg. Een rotsmassa komt in de verte in zicht en daar moet ik naartoe. Tijdens de eerste kilometers komen er weinig bochten voor, maar dat verandert snel. Vanaf km 4 begint het mooie werk, en slingert de weg verder de hoogte in door een schitterend landschap. Het zomerweer en een onbewolkte lucht maken het plaatje compleet. Wat een klim ! In de verte komt de dasknoop in zicht en daar staat Carine me op te wachten. Even een korte stop, wat foto's , en van hieruit is het niet ver meer tot de top. Die bevindt zich op de "Coll dels Reis" . Sa Calorba is bedwongen en komt zeker in de top tien van mooiste beklimmingen ooit ! Er volgt een afdaling van twee kilometer naar de splitsing met de weg naar de Puig Major.
Hier laden we de fiets in de wagen, want onze tijd ie beperkt en er staat nog een derde col op het menu vandaag. Met de wagen rijden we dezelfde weg als daarstraks , over de top van de Puig Major en de lange snelle en brede afdaling richting Soller.
Iets over drie uur maak ik net buiten Port de Soller de fiets opnieuw klaar , voor de Coll de Soller , een klim van iets meer dan 9km aan een gemiddelde van 5%.
De aanvang is langs de brede en vrij drukke MA11 weg, maar al snel loopt deze route door een tunnel en moet ik linksop naar de MA11a , waar de klim naar de top echt begint. Des te drukker het was tijdens de twee vorige cols , des te rustiger is het hier. Enkel drie fietsers uit Wales kom ik tegen, en ik volg hen even. Ze zijn echter alle drie super goed getraind, een kilometer voor de top laat ik ze rijden. De noordkant van de Coll de Soller is mooi, vanwege de rust , vanwege de talrijke bochten, maar zeker ook vanwege de natuur. Boven heb ik een prachtig uitzicht op de toppen van de Serra d'Alfabia, maar ook op de zee. Een mooie afsluiter van een schitterende fiets-klim dag op Mallorca. Hoogtemeters : 2120 .
Na een zalige avond van nagenieten , maak ik op woensdag 4 mei alles klaar om de overige drie colletjes op te fietsen die meetellen voor het "BIG cycling" klassement. Daar deze nogal wat uit elkaar liggen , besluit ik om ze op de rijden vanaf de voet of enkele kilometers daarvoor.
Na een klein uurtje bereik ik Es Capdella. Een dorp in het zuidwesten van Mallorca, niet ver van Andratx. Ook vandaag is het volop zomer , klaar blauwe hemel. Via een mooie aanloop gaat het al snel naar de smallere MA1032, door het bos. De klim is 6km en bijna 6% gemiddeld, niet onoverkomelijk. Het asfalt ligt , uitzonderlijk, niet zo goed. Nochtans heb ik geen klagen over de staat van de wegen, nog een reden te meer waarom er jaarlijks zoveel fietsers komen. Galilea is een dorp dat tegen de bergwand ligt met mooie uitzichten op het verdere Tramuntana gebergte. Ik fiets door tot het einde van het dorp, met een laatste stukje aan meer dan 15% . Niets speciaals ,deze eerste van deze dag.
Dan snel de afdaling nemen en via de wagen en een brede bocht langsheen de hoofdstad Palma , op weg naar Monasterio de Cura.
Op Mallorca liggen tal van heiligdommen en kloosters, allemaal gebouwd op de heuvels in het binnenland. Het valt me op dat er veel minder wielertoeristen rondrijden op het platteland. De concentratie is vooral aan de kust en in de bergen. De klim naar het klooster Cura start net voor Randa, dat vooral opvalt door de mooie kerk en de smalle hoofdstraat. Het begin van de klim slingert heerlijk door de dorpskom van Randa, waarna er enkele mooie goed doordraaiende bochten volgen en hier en daar een doorkijk op de zee en het land. Al van ver zie je de witte bol van het weerstation op de top staan en weet je dus perfect waar naartoe te fietsen. Cura is geen onoverkomelijke klim: 5km lang aan iets meer dan 6% gemiddeld. Ook hier weer alle rust, wel enkele mede fietsers maar niet de massa die gisteren op de Puig Major naar boven klauterden.
De laatste 500 meter zijn licht dalend , en wanneer je het weerstation voorbij fietst gaat het nog lichtjes bergop naar de ingang van het klooster. Op het binnenplein zijn er wel wat toeristen op deze zomerse dag. Helemaal achteraan dit plein is er een fantastisch panorama waar ik heel even intens van geniet. Na het nemen van enkele foto's gaat het alweer bergaf , richting wagen .
De laatste klim van de dag situeert zich iets meer naar het oosten , nabij Felanitx en niet ver van het aan de oostkust gelegen Portocolom. Het "Monasterio San Salvador" is 6km lang en stijgt aan 7% gemiddeld. Deze klim is veruit de mooiste van deze tweede dag. De voet bevindt zich langs de MA4010 , die naar de kust loopt. Twee poorttorentjes leiden de weg in naar het klooster, dat van ver te reeds te zien is. Ook het grote kruis, dat op een aparte heuvel staat net voor de top, blinkt in de lentezon. De eerste kilometer gaat rechtdoor, maar al snel slingert de weg via prachtige haarspeldbochten en mooie gele rotsformaties de hoogte in. Ongeveer halfweg passeer ik een grote kapel langs de rechterkant van de weg, met net daarna een prachtig uitzicht. Een pittig stukje van bijna 10% volgt , maar lang duurt dit steilere stuk niet. Ik passeer de voetweg die naar het grote kruis leidt op de aparte helling en iets later zie ik het bordje van de klim staan. Je kan echter nog hogerop , tot aan het einde van de grote parking, die toch nog even aantrekt tot 13% . Hier stopt de weg, aan de ingang van het klooster Sant Salvador. Buiten de aantrekkingskracht van dit prachtige gebouw , geniet ik enorm van de schitterende panorama's op deze top, die werkelijk alle richtingen uitgaan, en een prachtig beeld geven van Mallorca. Zelfs het Tramuntana gebergte is zichtbaar op deze heldere dag. Bezoek ook even kort de inkomhal van het klooster, want hier hangen de wereldkampioenentruien van Guilermo Timoner, die maar liefst zes keer wereldkampioen achter derny's werd. Hij is geboren en getogen in het nabij gelegen Felanitx. Het geeft een extra cachet aan dit mooie gebouw.
Voldaan en compleet gelukkig doe ik de laatste afdaling naar de auto en rijdt door het stille binnenland terug naar de drukke kustweg van Can Picafort naar Alcudia. Nagenietend van de zes prachtige BIGS op Mallorca. Hoogtemeters tweede dag: 1042.
GPX files van de beklimmingen zijn op eenvoudig verzoek per mail verkrijgbaar: [email protected]
FOTO's : zie onder ! (klik op de foto's voor tekst en uitleg)
Hoe komt dit , vroeg ik me af ? Het antwoord is simpel: in tegenstelling tot andere Spaanse / Portugese eilanden fiets je op Mallorca ook relatief vlak , en de bergen zijn er nooit steiler dan 10%. Logisch toch dat dit zoneiland jaarlijks zoveel fiets (en andere) toeristen aantrekt.
We mochten het aan den lijve ondervinden de eerste week van mei 2016.
Naast mooie wandelingen, enkele zonuren aan het zwembad en overheerlijke koffie met cake huurde ik er ook twee dagen een racefiets bij Sport Bequi in Port d'Alcudia (zeer aan te raden zaak overigens).
Wees gerust: fietsenverhuurders in overvloed, maar best toch maar op voorhand via internet reserveren mochten er plannen zijn om te gaan fietsen in het hoogseizoen.
Reeds enkele maanden vooraf legde ik mijn tweewieler vast en die mocht er zijn : een Wilier GTR met een goeie Campagnolo groep erop. Heerlijke fiets .
Een huurwagen komt altijd van pas , zeker als de bergen iets verder liggen. Mijn vrouw volgt me wel eens en ook vandaag, dinsdag 3 mei zijn er plannen in die richting. Met de wagen zijn we al snel vanuit Alcudia in Inca, waar ik me klaar maak voor een rondje door het Tramuntana gebergte , dat zich uitstrekt aan de westzijde van Mallorca. Het gaat richting top van de Puig Major, de hoogste berg op het eiland (1432 meter). Helaas kan je niet tot op de top fietsen, want de laatste kilometers zijn militair domein. De top van de klim ligt daarom op 871 meter, net voor de tunnel en aan het meer van Cuber.
Bij de start in Inca is het topzomer en dat voelt goed aan. Tot einde april is er nog geen warmte geweest in de Lage Landen, de zon doet deugd. De weg gaat vlak tijdens het eerste stuk van deze 29km lange klim. In Selva moet ik voor het eerst wat hoogtemeters verwerken. Dit dorp ligt overigens prachtig tegen de bergwanden te blinken bij een blauwe hemel. Nadat ik Selva uitrijdt volgt er een korte afdaling en kan de eigenlijke klim echt beginnen. Door het bos fiets ik tussen tientallen andere lotgenoten, met de mooie bergwanden als surplus. Terwijl ik meerdere fietsers passeer , komen er ook veel tegenliggers . Een Zwitser volgt me en we slaan een praatje. Hij heeft reeds meerdere malen de klim naar de Puig Major gereden, maar nog nooit zoveel fietsers op één dag gezien op deze plaats. Het is druk op de route.
De weg wordt indrukwekkender en iets hoger steekt het blauwe water van de Middellandse Zee af tegen de grijze rotsmassa's. Mooie panorama's zijn mijn deel. De klim gaat gemoedelijk , tussen de 5 en 7%. Op de tussencol "de Sa Batalla" zit het terras overvol met fietsers . Ik daal weer even af en passeer een ander terras bij de afslag naar Sa Calobra. Hier moeten we straks naartoe , maar eerst verder de Puig Major op. Voorbij de militaire kazerne , en na de eerste tunnel en het prachtige bergmeer Gorg Blau komt het zwaarste gedeelte van deze eerste klim: een stuk aan bijna 10%. Tot aan de tweede tunnel blijft het bergop gaan , en wanneer ik de tunnel ten einde ben , wacht Carine me op met de wagen. Mijn 187ste BIG is bedwongen.
Een korte pauze en afdalen in de richting waar we van kwamen tot in Sa Calobra. Dit dorpje ligt aan de westkust en er is maar één weg naartoe. Dit is wel de mooiste route van het eiland. Ontelbare bochten door een buitenaards landschap , met de bekende "Nus de La Corbata" (de dasknoop) , een bocht die 360° doorloopt en " het oog van de naald" , een smalle doorgang door hoge okerkleurige rotsen. Tijdens de afdaling is het dan ook druk; fietsers, wagens , maar ook een zestal bussen kruisen we vooraleer Sa Calobra in zicht komt. Daar is enkel een grote parking en een stukje strand met een prachtig uitzicht. Hopelijk maakt de klim de te drukke afdaling goed.
Vlug rechtsomkeer met de fiets en we kunnen eraan beginnen. Het verkeer is geluwd en veel fietsers zijn er niet meer, gelukkig.
Al snel merk ik dat dit , naast de mooiste , ook de zwaarste klim op Mallorca is, gemiddeld iets meer dan 7% . Aan "het oog van de naald" stijgt de weg tot bijna 15%.... Opperste concentratie dus, want de doorgang is echt smal hier ! Daarna opent het panorama zich echt op de pasweg. Een rotsmassa komt in de verte in zicht en daar moet ik naartoe. Tijdens de eerste kilometers komen er weinig bochten voor, maar dat verandert snel. Vanaf km 4 begint het mooie werk, en slingert de weg verder de hoogte in door een schitterend landschap. Het zomerweer en een onbewolkte lucht maken het plaatje compleet. Wat een klim ! In de verte komt de dasknoop in zicht en daar staat Carine me op te wachten. Even een korte stop, wat foto's , en van hieruit is het niet ver meer tot de top. Die bevindt zich op de "Coll dels Reis" . Sa Calorba is bedwongen en komt zeker in de top tien van mooiste beklimmingen ooit ! Er volgt een afdaling van twee kilometer naar de splitsing met de weg naar de Puig Major.
Hier laden we de fiets in de wagen, want onze tijd ie beperkt en er staat nog een derde col op het menu vandaag. Met de wagen rijden we dezelfde weg als daarstraks , over de top van de Puig Major en de lange snelle en brede afdaling richting Soller.
Iets over drie uur maak ik net buiten Port de Soller de fiets opnieuw klaar , voor de Coll de Soller , een klim van iets meer dan 9km aan een gemiddelde van 5%.
De aanvang is langs de brede en vrij drukke MA11 weg, maar al snel loopt deze route door een tunnel en moet ik linksop naar de MA11a , waar de klim naar de top echt begint. Des te drukker het was tijdens de twee vorige cols , des te rustiger is het hier. Enkel drie fietsers uit Wales kom ik tegen, en ik volg hen even. Ze zijn echter alle drie super goed getraind, een kilometer voor de top laat ik ze rijden. De noordkant van de Coll de Soller is mooi, vanwege de rust , vanwege de talrijke bochten, maar zeker ook vanwege de natuur. Boven heb ik een prachtig uitzicht op de toppen van de Serra d'Alfabia, maar ook op de zee. Een mooie afsluiter van een schitterende fiets-klim dag op Mallorca. Hoogtemeters : 2120 .
Na een zalige avond van nagenieten , maak ik op woensdag 4 mei alles klaar om de overige drie colletjes op te fietsen die meetellen voor het "BIG cycling" klassement. Daar deze nogal wat uit elkaar liggen , besluit ik om ze op de rijden vanaf de voet of enkele kilometers daarvoor.
Na een klein uurtje bereik ik Es Capdella. Een dorp in het zuidwesten van Mallorca, niet ver van Andratx. Ook vandaag is het volop zomer , klaar blauwe hemel. Via een mooie aanloop gaat het al snel naar de smallere MA1032, door het bos. De klim is 6km en bijna 6% gemiddeld, niet onoverkomelijk. Het asfalt ligt , uitzonderlijk, niet zo goed. Nochtans heb ik geen klagen over de staat van de wegen, nog een reden te meer waarom er jaarlijks zoveel fietsers komen. Galilea is een dorp dat tegen de bergwand ligt met mooie uitzichten op het verdere Tramuntana gebergte. Ik fiets door tot het einde van het dorp, met een laatste stukje aan meer dan 15% . Niets speciaals ,deze eerste van deze dag.
Dan snel de afdaling nemen en via de wagen en een brede bocht langsheen de hoofdstad Palma , op weg naar Monasterio de Cura.
Op Mallorca liggen tal van heiligdommen en kloosters, allemaal gebouwd op de heuvels in het binnenland. Het valt me op dat er veel minder wielertoeristen rondrijden op het platteland. De concentratie is vooral aan de kust en in de bergen. De klim naar het klooster Cura start net voor Randa, dat vooral opvalt door de mooie kerk en de smalle hoofdstraat. Het begin van de klim slingert heerlijk door de dorpskom van Randa, waarna er enkele mooie goed doordraaiende bochten volgen en hier en daar een doorkijk op de zee en het land. Al van ver zie je de witte bol van het weerstation op de top staan en weet je dus perfect waar naartoe te fietsen. Cura is geen onoverkomelijke klim: 5km lang aan iets meer dan 6% gemiddeld. Ook hier weer alle rust, wel enkele mede fietsers maar niet de massa die gisteren op de Puig Major naar boven klauterden.
De laatste 500 meter zijn licht dalend , en wanneer je het weerstation voorbij fietst gaat het nog lichtjes bergop naar de ingang van het klooster. Op het binnenplein zijn er wel wat toeristen op deze zomerse dag. Helemaal achteraan dit plein is er een fantastisch panorama waar ik heel even intens van geniet. Na het nemen van enkele foto's gaat het alweer bergaf , richting wagen .
De laatste klim van de dag situeert zich iets meer naar het oosten , nabij Felanitx en niet ver van het aan de oostkust gelegen Portocolom. Het "Monasterio San Salvador" is 6km lang en stijgt aan 7% gemiddeld. Deze klim is veruit de mooiste van deze tweede dag. De voet bevindt zich langs de MA4010 , die naar de kust loopt. Twee poorttorentjes leiden de weg in naar het klooster, dat van ver te reeds te zien is. Ook het grote kruis, dat op een aparte heuvel staat net voor de top, blinkt in de lentezon. De eerste kilometer gaat rechtdoor, maar al snel slingert de weg via prachtige haarspeldbochten en mooie gele rotsformaties de hoogte in. Ongeveer halfweg passeer ik een grote kapel langs de rechterkant van de weg, met net daarna een prachtig uitzicht. Een pittig stukje van bijna 10% volgt , maar lang duurt dit steilere stuk niet. Ik passeer de voetweg die naar het grote kruis leidt op de aparte helling en iets later zie ik het bordje van de klim staan. Je kan echter nog hogerop , tot aan het einde van de grote parking, die toch nog even aantrekt tot 13% . Hier stopt de weg, aan de ingang van het klooster Sant Salvador. Buiten de aantrekkingskracht van dit prachtige gebouw , geniet ik enorm van de schitterende panorama's op deze top, die werkelijk alle richtingen uitgaan, en een prachtig beeld geven van Mallorca. Zelfs het Tramuntana gebergte is zichtbaar op deze heldere dag. Bezoek ook even kort de inkomhal van het klooster, want hier hangen de wereldkampioenentruien van Guilermo Timoner, die maar liefst zes keer wereldkampioen achter derny's werd. Hij is geboren en getogen in het nabij gelegen Felanitx. Het geeft een extra cachet aan dit mooie gebouw.
Voldaan en compleet gelukkig doe ik de laatste afdaling naar de auto en rijdt door het stille binnenland terug naar de drukke kustweg van Can Picafort naar Alcudia. Nagenietend van de zes prachtige BIGS op Mallorca. Hoogtemeters tweede dag: 1042.
GPX files van de beklimmingen zijn op eenvoudig verzoek per mail verkrijgbaar: [email protected]
FOTO's : zie onder ! (klik op de foto's voor tekst en uitleg)